W trabë grają
W trabë grają anieli z nieba,
zbudzëc ze snu pastuszków trzeba.
O Bòże, cos sã dzeje,
całé niebò znądka dnieje!
Wnet sã pasturze przebùdzëlë,
swòje strzodë w grëpë zagnalë.
Z skrzëpkama, z trąbama,
do Betlejem pògnelë.
Chwôlmë wszëtcë
Chwôlmë wszëtcë Pana swòjégò,
że nóm zesłôł Sëna jedinégò,
tegòż Marija zrodzëła,
w żłobkù, na sankù złozëła,
Króla Niebiesczégò.
Jasnô gwiôzda mãdrcóm znak dała,
zrodzëła sã dzecyna mała.
Do Betlejem szlë pasturze.
Òdmôwielë tam pôcerze
dlô Pana Swòjégò.
Witôj, Jezulu
Witôj, Jezulu, witôj kòchany,
òpòżądóny òd wieków Panie.
Z Kaszëb w szopie stojima,
pòkłón Tobie dajema.
Przed Tobą czołem bijema społem
Gdëbës w Kaszëbach béł narodzony,
nie na saneczkù bëłbës złożony.
Dôłbëm Cë senniczek i spód se pierzineczek,
pôra pòduszek, piernôt jak puszek.
Pòwitôjmë Pana
Pòwitôjme Pana, co nóm sã tu narodzył.
Klãknijmë na kòlana,
bò nas òswòbòdzył.
Hejże, jino dana dina
pòrodzëła panna Sëna.
W betlejemsczi szopie
Bóg sã narodzył.
Bóg sa z Pannë Narodzył
Bóg sa z Pannë Narodzył
nasza zemiã òdwiedzył.
Witac gò nóm tej trzeba.
Przëszedł do nas prosto z nieba,
Niebiesczi Król!
Dac Mu darë nôlepszé,
złozëc Mu je ù szopczi.
Të masełka kòstkã dôj
Jô Mù złożã kòpã jój,
Dzecateczkù!
Czemù ptôchë dzys spiéwają
Czemù ptôchë dzys spiéwają
westrzód cemny nocë?
Czemù nóm dzys spac nie dają
po cãżczi robòcë?
Wnet anieli sã zlecelë,
Glorija spiewają!
Bo Pón Jezës sã narodzył,
bë nas z grzéchów zbawic.
Jak nen król Heród
Jak nen król Heród królowôł,
a nad Żëdami panowôł,
téj sã Pón Jezësk narodzył
ë lud wiérny òswòbòdzył.
Jegò trzej mãdrcë szëkalë,
szãdze ò Niegò pitalë,
jaż do Jeruzalem przëszlë,
w drogã do Betlejem wëszlë.
Biegają pastórze
Biegają pastórze
przez kaszëbsczé wzgórza,
prosto do Bëtowa
tą stegną òd mòrza.
Bò tam w môłi szopie
Dzecateczkò płacze.
Ni miała Marija
czim przëòblec biédôczka.
Czemùzë Të, Jezëskù
Czemùżë Të, Jezëskù, w ti szopie narodzony?
żebës Të béł tu ù nas, w zómku bës beł złożony.
Tam w tim żëdowsczim kraju,
z pastuchama w ti szopie
jes bëł ògrzéwóny w bëdlątków ropie.
Ach czemùż maliszenczi, kòchany nasz Jezëskù,
na swiat să ùrodzył w tă noc ùbózëchno?
Anieli Twòji z nieba spiéwalë Cë jak trzeba,
Glorija, Glorija, Glorija in excelsis Deo!
Narodzył sã nóm Zbawicél
Narodzył sã nóm Zbawicél,
wszelczi dëszë pòceszicél.
Zaspiéwôjma mù, a milo!
Glorija, Glorija,
Glorija, Glorija.
Czej Panna Syna pòwiła,
swiatłosc z nieba zaswiécëła.
Lëdzóm pòkój òbjawiła.
Glorija, Glorija,
Glorija, Glorija.
Co nóm przëniese
Co nóm przëniese Nowi Rok,
Nowi Rok szczeslëwi?
A kòmù szczescé òdstąpi Bóg
ten sã ùszczestlëwi!
Jãdrzné jabka,
jãdrzné krëszczi,
jãdrzné zéla,
jãdrzny óws.
Jãdrzné bulwë,
Jãdrzné wszëtkò,
w naszim chléwie
Dobri chów.
Witôj, witôj Gòscu miłi
Witôj, witôj Gòscu miłi,
wstąp, wcale nie pitôj.
Bò dzys wszãdze bije redosc
wstąp, Pana pòwitôj!
Co w szopie, co w szopie,
co są w szopie rodzy.
Do Kaszëb, do Kaszëb,
do Kaszëb przëchòdzy
Glorija, Glorija
in excelsis Deo,
in excelsis Deo!
Nad Betlejem
Nad Betlejem, nad Betlejem jasno gwiôzdka swiécëła.
A Marija jak lelija swégò Synka pòwiła.
Pòwiła Gò, pòwiła Gò w maliszenczi szopience.
Biôjta, biôjta Gò óbezdrzec, malinczégò
Jezëska!
Na kòlãdze
Na kòlãdze, jak tam bãdze,
kòżdi sã ùceszi,
a czë chto chce kòlãdowac,
niechże sã pòspieszi.
Kùba stôri przëniósł darë,
masła na talérzu,
i jesz pôrã gołabeczków
ë dëcht përznã pierza.